Ey Nefsim

Ey Nefsim

Hirs haykiran, gurur dolu sesinden usandim
Dünya maliyla sarhos nefsimden usandim.

Gece yildizlara bin salincak kuruyorsun
Gündüz Günes'e gitmek hevesinden usandim...

Dünya dedigimiz su kocaman meyhanenin
Sakisinden, meyinden, kasesinden usandim.

Suda aksini görüp kükreyen aslan gibi
Kör olasi gönülün öfkesinden usandim.

Leyla'nin silasinin terk edisi gam degil
Gidisin cölde kalan nagmesinden usandim.

Ömür bir ahu gibi menzil menzil kaciyor;
Her durakta kurdugu hilesinden usandim.

Ey ask, kor ol, alev olyakiverki, Coskun'un
Bedeni söyle dursun gölgesinden usandim!...