týlsým-ý muglak
New member
Düşsem Yollara...
Bir ağacı izliyorum ,sessiz sessiz kuytusunda odamın, bir çiçeğin toprağa nasıl böyle sımsıkı sarıldığını, sonra gökyüzü nasıl böyle mavi, kim çizdi bu fevkalade eseri...Gördüklerimin arkasında aydınlanıyor cevaplar ve açılıyor birbiri ardınca kapılar...bilmiyorlar, görmüyorlar , tesadüf diyorlar... görünenin ardındaki görünmeyeni hissedemiyorlar..
Sene 1996… 62 yaşında amâ bir insan, babacığı yeni ölmüş hali perişan...aynı köyde, bir deli birde anası,hepsi aç hepsi yaralı...sorulurmu deliye bu neden böyle diye..düşüyor deli yollara, hergün aynı saatte aynı yere.. elinde iki kap bakır tencereyle , on kilometre yürüyor, tencerelerine,kasabanın aşevinden yemek doldurtuyor ve on kilometre yolu geri geliyor...bir kabı anasına veriyor diğerini ise!!!! am olan köylüsüne... Bir deliyi bir köre amade kılan ne??
Ham bir meyvadır insanoğlu aslında, büyüyoruz.. eriyoruz ...yağmurlar rüzgarlar yiyoruz ve en sonunda toprağa düşüp çürüyoruz ,toprak oluyoruz..her anımız sınavlarla doluyken ve her anımız silinmez mürekkeplerle yazılıyorken öteleri göremiyoruz ..şimdi uyanmalıyız,şimdi var gücümüzle ayağa kalkmalıyız,şimdi ellerimizi sema ile buluşturmalıyız..
Yol doğruya varandır, gerçek olandır....yolu izlemek kana kana yaşamaktır ..herbir yeri sonsuzluk aşkı sarmışken, bu sonsuza sırt dönüş neden?? Acısı benzine vurmuş bir yüreğin kıyılarında gezinirken , yüreği kor olmuş bir zamanda iman etmek, cam kırıkları arasında yol almaya benzer, ayaklarımız kanayacak..yüreğimiz haykıracak,gözyaşlarımız pınar olacak..olacak ki vadedilen o gün yaralarımız sarılsın..olacak ki firdevs ırmakları altımızda aksın..
Nice cennetler vadedildi insanoğluna cehenneme giden yolda,hangi bebeğin kundağı günah işlemeliydiki , oysa günahlar öğretildi; anne,babadan sonra...karanlığın zifirisine takıldı gözlerimiz hep doğacak güneşi unutmuşluğumuzla..çemberler daraldı ruhumuzda çıkışlar aradık ışığı yansıtmayan aynalarda...oysa labirentlerden de görünen bir gökyüzü vardı mutlaka...yorgunluğumuzla mayalanan arayışımız kabardı içimizde ...neyi arıyoruz niçin arıyoruz sorularıyla birlikte...nice cennetler vadedildi insanoğluna cehenneme giden yolda...şimdi bir yol ayrımındaysak eğer ve bilmiyorsak hangi yol götürür bizi o gül cemale vakti gelmiştir ellerimizi açmanın, vakti gelmiştir yakarışlarımızın
Bu yolda akıttığımız her damla gözyaşı haritamız ,dualarımız açılmaz kapıların anahtarı ,umutsa bu yolda yoldaşımız , hepsinden öte ALLAH YARDIMCIMIZ OLSUN
Bir ağacı izliyorum ,sessiz sessiz kuytusunda odamın, bir çiçeğin toprağa nasıl böyle sımsıkı sarıldığını, sonra gökyüzü nasıl böyle mavi, kim çizdi bu fevkalade eseri...Gördüklerimin arkasında aydınlanıyor cevaplar ve açılıyor birbiri ardınca kapılar...bilmiyorlar, görmüyorlar , tesadüf diyorlar... görünenin ardındaki görünmeyeni hissedemiyorlar..
Sene 1996… 62 yaşında amâ bir insan, babacığı yeni ölmüş hali perişan...aynı köyde, bir deli birde anası,hepsi aç hepsi yaralı...sorulurmu deliye bu neden böyle diye..düşüyor deli yollara, hergün aynı saatte aynı yere.. elinde iki kap bakır tencereyle , on kilometre yürüyor, tencerelerine,kasabanın aşevinden yemek doldurtuyor ve on kilometre yolu geri geliyor...bir kabı anasına veriyor diğerini ise!!!! am olan köylüsüne... Bir deliyi bir köre amade kılan ne??
Ham bir meyvadır insanoğlu aslında, büyüyoruz.. eriyoruz ...yağmurlar rüzgarlar yiyoruz ve en sonunda toprağa düşüp çürüyoruz ,toprak oluyoruz..her anımız sınavlarla doluyken ve her anımız silinmez mürekkeplerle yazılıyorken öteleri göremiyoruz ..şimdi uyanmalıyız,şimdi var gücümüzle ayağa kalkmalıyız,şimdi ellerimizi sema ile buluşturmalıyız..
Yol doğruya varandır, gerçek olandır....yolu izlemek kana kana yaşamaktır ..herbir yeri sonsuzluk aşkı sarmışken, bu sonsuza sırt dönüş neden?? Acısı benzine vurmuş bir yüreğin kıyılarında gezinirken , yüreği kor olmuş bir zamanda iman etmek, cam kırıkları arasında yol almaya benzer, ayaklarımız kanayacak..yüreğimiz haykıracak,gözyaşlarımız pınar olacak..olacak ki vadedilen o gün yaralarımız sarılsın..olacak ki firdevs ırmakları altımızda aksın..
Nice cennetler vadedildi insanoğluna cehenneme giden yolda,hangi bebeğin kundağı günah işlemeliydiki , oysa günahlar öğretildi; anne,babadan sonra...karanlığın zifirisine takıldı gözlerimiz hep doğacak güneşi unutmuşluğumuzla..çemberler daraldı ruhumuzda çıkışlar aradık ışığı yansıtmayan aynalarda...oysa labirentlerden de görünen bir gökyüzü vardı mutlaka...yorgunluğumuzla mayalanan arayışımız kabardı içimizde ...neyi arıyoruz niçin arıyoruz sorularıyla birlikte...nice cennetler vadedildi insanoğluna cehenneme giden yolda...şimdi bir yol ayrımındaysak eğer ve bilmiyorsak hangi yol götürür bizi o gül cemale vakti gelmiştir ellerimizi açmanın, vakti gelmiştir yakarışlarımızın
Bu yolda akıttığımız her damla gözyaşı haritamız ,dualarımız açılmaz kapıların anahtarı ,umutsa bu yolda yoldaşımız , hepsinden öte ALLAH YARDIMCIMIZ OLSUN