Değerin nekadar?...öğren!

Şems-i Tebrizi der ki;
sizin davanızı bilmek isterim, mananızı öğrenmek için,
Mananızı bilmek isterim davanızı öğrenmek için.
Her İnsan kendine bir değer biçer, atfeder ve vehmeder.Sonra kendine biçtiği bu değere şahit arar.
Bu değere şahitlik edenleri sever.
Biçtiği bu değerden bile çok değerli olduğuna şahitlik edenlere ise aşık olur.
Çektiği acıların kaynağı budur.Bu yazıyı okuyan okuyucu yüreğine bakarsa dikkatlice ayan beyan görecektir ki, çektiği en büyük acı, ona hak ettiği değerin başkaları tarafından verilmemesi, bu değer iddiasına şahitlik edilmemesidir.İnsanlar yalancı şahit arar dururlar.Bazen bulurlar, en başlarında sevgi duyarla bazende aşk yaşadıklarını iddia ederler ve sonunda cayır cayır yanar yürekleri.Yalancı şahitlik kısa sürede biter zira.
Kişinin değeri, anlamı kadardır.
Kişinin anlamını onun manası belirler.Mana yoksa anlam olmaz.
Kişinin manası, davası kadardır.Kişi ancak davası kadar mana taşır.
O halde kişi davasını nasıl öğrenebilir.
Kişinin davası ancak derdidir.Derdin neyse davan odur.
Ya derdini dahi bilmeyen ler?
Kişinin derdi en çok konuştuğu şeydir.
Ey iddiacı sen derdin kadar değerlisin.Bırak başkalarınıda GERÇEK derdine bir bak...vesselam.

çok haklısın bazen kendi derdimizi hatalarımızı görmeden başkalarının sorunlarıyla ilgileniyoruz.aslında sorunumuz o kadar çokki

2. kez okuduğum bir yazı olmasına rağmen oldukça muazzam ifade edilmiş olduğunu düşünüyorum zira aynı keyifle okudum ...bazen dert olarak gördüğümüz ve çoğu zaman everesten bile aşılmaz hale geldiğini düşündüğümüz fakat gözümüze dayadığımız küçüçük bir çakıl taşından ibaret değilmidir dert olarak kendimize sunduklarımız ..yazının bilhassa son kısmında dikkatimi çeken bir nokta varki anlaşılması gereken asl manayı gayet net bir bir şekilde tek cümle ile ifade edilmiş diyebilirim..Kişinin davası ancak derdidir.Derdin neyse davan odur.
Ya derdini dahi bilmeyen ler?Kişinin derdi en çok konuştuğu şeydir.Ey iddiacı sen derdin kadar değerlisin...şu halde dert nedir? ne olmalıdır? sorusunun cevabını bulmak gerekiyor... zira zerreyi dert diye kendimize sunduğumuzda ilk evvela derdin hakkını, davanın hakkını vermemiş oluruz ..ve derdimiz yanlızca başkalarından 2. 3. şahıslardan öteye geçmeyan hak manada gayesi,davası olmayan saygıdeğer Hekimoğlu İsmail in ''gayesiz olmak ot olmaktır'' ifadesinde olduğu gibi yanlızca nefes alan hak manada derdi olmayan bir insandan yani ot dan farksız bir hale geliriz...rabbim gayesi derdi hak üzre olanlardan hakdan yana dava edinenlerden etsin..rabbim kez kere razı olsun...selam ve dua ile..

şifa

şifa

Hiç bir Ademevladı kendi derdine şifa olamamıştır ve asla olamaz.

Acı olan şudur ki; kendi derdine şifa olamamış kişiler, insanlara şifa vaad eder dururlar.

Bu mesele özellikle ben Müslümanım diyenlerde daha da acıdır.
İslam herşeyin şifasıdır eyvallah, illaki ve vallahi öyledir.Lakin cihad edeceğim deyip İnsanları kurtuluşa davet ederler de, kendileri gam yiyip dururlar.Sana şifa olamamış islama çağırsan ne olur sen ancak nefsini hoş tutarsın islam davasını dillendirerek.Senin çağırdığın İslam şifa olsa idi sana olurdu önce.

Çare açıkça şudur ki;
kim ki gerçekten davasını Allah davası eder ise, Allah ta onun derdini üzerine alır kendi derdi sayar, şifa ancak budur.

Benim davam Allah davası diyenler bakınız yüreklerinize, eğer ki orada hoşnutluk yok ise, sen sadece bir İDDİACISIN...zira Atamız İbrahimden sabittir ki, davası Allah olanlar ateşe atılsa gül bahçesi olur anında...Bunu unutmuşlar ateşi yanmayı kutsayıp dururlar sözde aşk ehlinden olanlar...Yahu ey iddiacı Allah sözünden döner mi hiç; senin davan Allah olsa ne ateşi ne yanması?...vesselam.

Bir insan kendinde ibrahimlik oldugunu nerden anlayacak. Peki siz atesi tanirmisiniz ya da tersten sorayim. Ates sizi Ibrahim gibi görür mü???

Dava ise dogru evet bu dava cok uzun ve büyük bir dava. Hersey Allah icin. Iskelet yapima aldanip unuttuklarimiz olabiliyor maruz görmek gerekir yinede