Sabah oldu olacak, gün ışımak üzere, müezzinde şerefede Allahuekber demede, uyan ey insan, Rab bini tanı, niyazda ol, ahdini yap, işin için yola koyul, akşam oldu hava karardı mı yuvaya geri dön, haydi Cenab-ı Hakk yoluna açık eyleye.
Sevgilinin koynunda uyandım, baktım ki Sevgili bırakılıp gidilesi değil, O’ndan kopmak, Güzel’e Sevgi’ye hasrete düşmek aşığın kahrı belası. Akşam olunca dönüp Sana kavuşmaktır emelim arzum. Döndüğümde Seni bulabilecek miyim? “Dönüş yine banadır” dedi. Sevgili yolluğumu hazır etmiş, uğurladı beni.
Çıktım yola, yolda ne yol, hep sevgili dolu, o diyor benimle kal öbürü diyor benimle kal, benim sevgilim ol. Aklımı çeliyorlar, bazen düşünüyorum akşama vakit çok, şunlarla biraz eğleneyim diye düşünüyorum, birden aklıma geliyor Sevgili, aşk ateşi ile yandığıma ihanet mi edeceğim, benim ona sözüm var, O, beni bekliyor diye hayıflanıyorum. Yoldaki sevgililerin baskısından sıkılıyorum, bana hazırlanılan yolluk aklıma geliyor, açıyorum yolluğumu, bir bakıyorum yolda ki sevgililer gerçek değil, hepsi bana tuzak kurmuş, gerçek Aşk’a dönüş yolumu kapatmaktalar, başlıyorum yalvarmaya. Ey Sevgili içimde yanan aşk ateşime alev ol, beni ateşinle yak, hasretinle kavur, Sende ki güzellik bunlarda yok, bunlar yalan, bunlar sahte, beni bunlara kul etme bana güç ver, dönüş yolumu aydınlat, yolluğumu kullanmama yardım et.
Yollukta birçok not var, biri dikkatimi çekiyor, açıp okuyorum, “Gerçek iyilik, yüzlerinizi doğu ve batı tarafına çevirmeniz değildir. Asıl iyilik, o kimsenin iyiliğidir ki, Allah’a âhiret gününe, meleklere, kitaplara, peygamberlere inanır. Allah rızası için yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışlara, dilencilere ve boyunduruk altında bulunan köle ve esirlere sevdiği maldan harcar, namaz kılar, zekât verir. Andlaşma yaptığı zaman sözlerine yerine getirir. Sıkıntı, hastalık ve savaş zamanlarında sabreder. İşte doğru olanlar, bu vasıfları taşıyanlardır. Muttakiler ancak onlardır.”
Sevgiliye dönüş için muttaki olmak gerekiyormuş, bana düşen, olmak ve akşamı sabırla beklemek.
Sevgilinin koynunda uyandım, baktım ki Sevgili bırakılıp gidilesi değil, O’ndan kopmak, Güzel’e Sevgi’ye hasrete düşmek aşığın kahrı belası. Akşam olunca dönüp Sana kavuşmaktır emelim arzum. Döndüğümde Seni bulabilecek miyim? “Dönüş yine banadır” dedi. Sevgili yolluğumu hazır etmiş, uğurladı beni.
Çıktım yola, yolda ne yol, hep sevgili dolu, o diyor benimle kal öbürü diyor benimle kal, benim sevgilim ol. Aklımı çeliyorlar, bazen düşünüyorum akşama vakit çok, şunlarla biraz eğleneyim diye düşünüyorum, birden aklıma geliyor Sevgili, aşk ateşi ile yandığıma ihanet mi edeceğim, benim ona sözüm var, O, beni bekliyor diye hayıflanıyorum. Yoldaki sevgililerin baskısından sıkılıyorum, bana hazırlanılan yolluk aklıma geliyor, açıyorum yolluğumu, bir bakıyorum yolda ki sevgililer gerçek değil, hepsi bana tuzak kurmuş, gerçek Aşk’a dönüş yolumu kapatmaktalar, başlıyorum yalvarmaya. Ey Sevgili içimde yanan aşk ateşime alev ol, beni ateşinle yak, hasretinle kavur, Sende ki güzellik bunlarda yok, bunlar yalan, bunlar sahte, beni bunlara kul etme bana güç ver, dönüş yolumu aydınlat, yolluğumu kullanmama yardım et.
Yollukta birçok not var, biri dikkatimi çekiyor, açıp okuyorum, “Gerçek iyilik, yüzlerinizi doğu ve batı tarafına çevirmeniz değildir. Asıl iyilik, o kimsenin iyiliğidir ki, Allah’a âhiret gününe, meleklere, kitaplara, peygamberlere inanır. Allah rızası için yakınlara, yetimlere, yoksullara, yolda kalmışlara, dilencilere ve boyunduruk altında bulunan köle ve esirlere sevdiği maldan harcar, namaz kılar, zekât verir. Andlaşma yaptığı zaman sözlerine yerine getirir. Sıkıntı, hastalık ve savaş zamanlarında sabreder. İşte doğru olanlar, bu vasıfları taşıyanlardır. Muttakiler ancak onlardır.”
Sevgiliye dönüş için muttaki olmak gerekiyormuş, bana düşen, olmak ve akşamı sabırla beklemek.
merak ediyorum kendiniz mi yazıyorsunuz?(genel soru)