Hz.Ömer radıyallahu anh arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura üç genç girerler, derler ki;
-Ey halife bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı öldürdü ne gerekiyorsa lütfen yerine getirin.
Bu söz üzerine Hz.Ömer radıyallahu anh suçlanan gence dönerek:
-Söyledikleri doğrumu diye sorar.
Suçlanan genç der ki; 'evet doğru' bu söz üzerine Hz Ömer radıyallahu anh:
-Anlat bakalım nasıl oldu diye sorar.
Genç anlatmaya başlar :
-Ben bulunduğum kasaba hali vakti yerinde olan bir insanım ailemle beraber gezmeye çıktık kader bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi. Hayvanlarımın arasında bir güzel atım var ki bakan bir defa daha bakıyor. Hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahçesinden meyva koparmasına engel olamadım, arkadaşların babası içerden hışımla çıktı atıma bir taş attı, atım oracıkta öldü, nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir taş attım babası öldü, kaçmak istedim, fakat arkadaşlar beni yakaladı,durum bundan ibaret,dedi.
Bu söz üzerine Hz Ömer radıyallahu anh söyleyecek bir şey yok bu suçun cezası idam, madem suçunu da kabul ettin...
Bu sözden sonra delikanlı söz alarak:
-Efendim bir özrüm var, ben memleketinde zengin bir insanım babam rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı, gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım, şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkını zayi ettiğiniz için Allah indin'de sorumlu olursunuz, bana üç gün izin verirseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim, bu üç gün için de yerime birini bulurum. der.
Hz Ömer radıyallahu anh:
-Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki?
Sözün burasında genç adam ortama bir göz atar,
-Bu zat benim yerime kalır,der. O zat Hz peygamber sallallahu aleyhi vesellem efendimizin en iyi arkadaşlarından, daha yaşarken cennetle müjdelen Amr ibni Asr' dan başkası değildir. Hz Ömer radıyallahu anh Amr 'a dönerek
-Ey Amr delikanlıyı duydun?
O yüce sahabi:
-Evet, ben kefilim der ve genç adam serbest bırakılır.
Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere ama gençten bir haber yoktur,
Medinenin ileri gelenleri Hz Ömer radıyallahu anha çıkarak gencin
gelmeyeceğini, dolayısıyla Amr ibni Asr'a verilecek idamın yerine, maktülün
diyetinin verilmesini teklif ederler, fakat gençler razı olmaz ve babamızın kanı
yerde kalsın istemiyoruz, derler.
Hz Ömer radıyallahu anh kendinden beklenen cevabı verir ;
-Bu kefil babam olsa farketmez, cezayı infaz ederim.
Hz Amr ibni Asr ise tam bir teslimiyet içerisinde;
-Biz de sözümüzün arkasındayız.
Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genç görünür.
Hz Ömer gence dönerek;
-Evladım gelmeme gibi önemli bir fırsatın vardı neden geldin.
Genç başını kaldırır ve:
-Ahde vefasızlık etti demeyesiniz diye geldim, der.
Hz Ömer başını bu defa çevirir ve Amr ibni Asr'a der ki,
-Ey amr sen bu delikanlıyı tanımıyorsun nasıl oldu da onun yerine kefil oldun?
Amr ibni Asr :
-Bu kadar insanın içerisinden beni seçti, insanlık öldü dedirtmemek için kabul ettim, der.
Sıra gençlere gelir derler ki,
-Biz bu davadan vazgeçiyoruz!
Bu sözün üzerine Hz Ömer radıyallahu anh:
-Ne oldu biraz evvel babamızın kanı yerde kalmasın diyordunuz ne oldu da vazgeçiyorsunuz?
Gençlerin cevabı dehşetlidir :
- Merhametsiz insan kalmadı demeyesiniz diye.
-Ey halife bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı öldürdü ne gerekiyorsa lütfen yerine getirin.
Bu söz üzerine Hz.Ömer radıyallahu anh suçlanan gence dönerek:
-Söyledikleri doğrumu diye sorar.
Suçlanan genç der ki; 'evet doğru' bu söz üzerine Hz Ömer radıyallahu anh:
-Anlat bakalım nasıl oldu diye sorar.
Genç anlatmaya başlar :
-Ben bulunduğum kasaba hali vakti yerinde olan bir insanım ailemle beraber gezmeye çıktık kader bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi. Hayvanlarımın arasında bir güzel atım var ki bakan bir defa daha bakıyor. Hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahçesinden meyva koparmasına engel olamadım, arkadaşların babası içerden hışımla çıktı atıma bir taş attı, atım oracıkta öldü, nefsime bu durum ağır geldi, ben de bir taş attım babası öldü, kaçmak istedim, fakat arkadaşlar beni yakaladı,durum bundan ibaret,dedi.
Bu söz üzerine Hz Ömer radıyallahu anh söyleyecek bir şey yok bu suçun cezası idam, madem suçunu da kabul ettin...
Bu sözden sonra delikanlı söz alarak:
-Efendim bir özrüm var, ben memleketinde zengin bir insanım babam rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı, gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım, şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkını zayi ettiğiniz için Allah indin'de sorumlu olursunuz, bana üç gün izin verirseniz ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim, bu üç gün için de yerime birini bulurum. der.
Hz Ömer radıyallahu anh:
-Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki?
Sözün burasında genç adam ortama bir göz atar,
-Bu zat benim yerime kalır,der. O zat Hz peygamber sallallahu aleyhi vesellem efendimizin en iyi arkadaşlarından, daha yaşarken cennetle müjdelen Amr ibni Asr' dan başkası değildir. Hz Ömer radıyallahu anh Amr 'a dönerek
-Ey Amr delikanlıyı duydun?
O yüce sahabi:
-Evet, ben kefilim der ve genç adam serbest bırakılır.
Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere ama gençten bir haber yoktur,
Medinenin ileri gelenleri Hz Ömer radıyallahu anha çıkarak gencin
gelmeyeceğini, dolayısıyla Amr ibni Asr'a verilecek idamın yerine, maktülün
diyetinin verilmesini teklif ederler, fakat gençler razı olmaz ve babamızın kanı
yerde kalsın istemiyoruz, derler.
Hz Ömer radıyallahu anh kendinden beklenen cevabı verir ;
-Bu kefil babam olsa farketmez, cezayı infaz ederim.
Hz Amr ibni Asr ise tam bir teslimiyet içerisinde;
-Biz de sözümüzün arkasındayız.
Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genç görünür.
Hz Ömer gence dönerek;
-Evladım gelmeme gibi önemli bir fırsatın vardı neden geldin.
Genç başını kaldırır ve:
-Ahde vefasızlık etti demeyesiniz diye geldim, der.
Hz Ömer başını bu defa çevirir ve Amr ibni Asr'a der ki,
-Ey amr sen bu delikanlıyı tanımıyorsun nasıl oldu da onun yerine kefil oldun?
Amr ibni Asr :
-Bu kadar insanın içerisinden beni seçti, insanlık öldü dedirtmemek için kabul ettim, der.
Sıra gençlere gelir derler ki,
-Biz bu davadan vazgeçiyoruz!
Bu sözün üzerine Hz Ömer radıyallahu anh:
-Ne oldu biraz evvel babamızın kanı yerde kalmasın diyordunuz ne oldu da vazgeçiyorsunuz?
Gençlerin cevabı dehşetlidir :
- Merhametsiz insan kalmadı demeyesiniz diye.