- Münafıklar, birbirinin arkasından gıybet yaparlar. Müminler ise, birbirinin arkasından dua ederler.
- Gıybet kul hakkıdır. Fiilen helalleşmesi lazım. Evladıyla helalleşse, yine olmaz. Bizzat kendisiyle helalleşilecek.
- Mümin; önce sen sonra ben diyendir. Bütün insanlar üç sınıftır. Birinci kısımdakiler, Benimki benim, seninki de benim der. İkinci kısımdakiler, Benimki benim, seninki senin der. Üçüncü kısım, ise, seninki senin, benimki de senin diyenlerdir.
- Dünyada en zor şey vermektir. Vermeye alışmalıdır, çünkü bir gün en kıymetli şeyinizi, yani canınızı vereceksiniz. Vermeye alışmayan, canını zor verir. Cömert insan, Rabbine kavuşmayı bekler.
- Kişinin dini, arkadaşının dini gibidir. İyi arkadaş seçen kurtulur, kötü arkadaş seçen, mahvolur. Her taraf tuzak dolu, bu tuzaklara düşmek çok kolaydır. Bu tuzakları bilen bir rehber olursa, korkmamalı.
İmâm-ı Gazâli hazretleri, bir talebesine yazdığı mektupta buyuruyor ki:
“Keyfine göre yaşa! Fakat bu yaşaman uzun sürmeyecek, bir gün elbette öleceksin. Gece gündüz düşündüğün, sımsıkı sarıldığın lezzetlerden elbette ayrılacaksın. Dünyânın nesini seversen sev, hepsine vedâ edeceksin! Elinden geleni yap! Fakat unutma ki, her yaptığının hesâbını vereceksin!
Allahü teâlâya yemîn ederim ki, Îsâ aleyhisselâmın İncîlinde okudum; bir kimseyi tabuta koyduktan mezâra bırakıncaya kadar; Allahü teâlâ ona kırk suâl soracaktır. Bunlardan birincisi;
(Ey kulum! Yaşadığın kadar hep dünyâ için süslendin, herkesin beğenmesi, hürmet etmesi için birçok şeyler öğrendin. Benim emrettiğim şeyleri de öğrendin mi, istediklerimi yapıp, harâm ettiklerimden kaçındın mı?) olacaktır.
Allahü teâlâ sana her gün soruyor:
(Başkaları için neye bu kadar uğraşıyorsun? Görmüyor musun ki, tepeden tırnağa kadar benim iyiliklerimle, ihsânlarımla örtülüsün?)
Fakat sen bunu duymuyorsun. Çocuk oyuna dalıp etrafını görmediği gibi, dünyâ zevkleri, nefsin arzûları seni sağır ve kör eylemiş!..”
Peygamber efendimiz de, uzun bir hadis-i şerifin başında;
(Bir insanın rûhu vucûdundan ayrılınca, bir nidâ gelir ki, ey insanoğlu, sen mi dünyâyı terk eyledin, yoksa dünyâ mı seni terk eyledi? Sen mi dünyâyı topladın, yoksa dünyâ mı seni topladı? Sen mi dünyâyı öldürdün, yoksa dünyâ mı seni öldürdü?..) buyurmaktadır.
Netice olarak, Allahü teâlânın bir hadîs-i kudsîde buyurduğu gibi:
(Ölümün geleceğini bildiği hâlde sevinen, hesâba çekileceğini bildiği hâlde mal biriktirme hırsı ile yanıp tutuşan, yalnız başına mezara gireceğini bildiği hâlde gülüp oynayan, dünyanın yok olacağını bildiği hâlde dünyaya sımsıkı sarılan, âhireti bildiği hâlde, dünya ile huzûr bulmaya çalışan kimselere şaşılır!..)
alıntıdır
- Gıybet kul hakkıdır. Fiilen helalleşmesi lazım. Evladıyla helalleşse, yine olmaz. Bizzat kendisiyle helalleşilecek.
- Mümin; önce sen sonra ben diyendir. Bütün insanlar üç sınıftır. Birinci kısımdakiler, Benimki benim, seninki de benim der. İkinci kısımdakiler, Benimki benim, seninki senin der. Üçüncü kısım, ise, seninki senin, benimki de senin diyenlerdir.
- Dünyada en zor şey vermektir. Vermeye alışmalıdır, çünkü bir gün en kıymetli şeyinizi, yani canınızı vereceksiniz. Vermeye alışmayan, canını zor verir. Cömert insan, Rabbine kavuşmayı bekler.
- Kişinin dini, arkadaşının dini gibidir. İyi arkadaş seçen kurtulur, kötü arkadaş seçen, mahvolur. Her taraf tuzak dolu, bu tuzaklara düşmek çok kolaydır. Bu tuzakları bilen bir rehber olursa, korkmamalı.
İmâm-ı Gazâli hazretleri, bir talebesine yazdığı mektupta buyuruyor ki:
“Keyfine göre yaşa! Fakat bu yaşaman uzun sürmeyecek, bir gün elbette öleceksin. Gece gündüz düşündüğün, sımsıkı sarıldığın lezzetlerden elbette ayrılacaksın. Dünyânın nesini seversen sev, hepsine vedâ edeceksin! Elinden geleni yap! Fakat unutma ki, her yaptığının hesâbını vereceksin!
Allahü teâlâya yemîn ederim ki, Îsâ aleyhisselâmın İncîlinde okudum; bir kimseyi tabuta koyduktan mezâra bırakıncaya kadar; Allahü teâlâ ona kırk suâl soracaktır. Bunlardan birincisi;
(Ey kulum! Yaşadığın kadar hep dünyâ için süslendin, herkesin beğenmesi, hürmet etmesi için birçok şeyler öğrendin. Benim emrettiğim şeyleri de öğrendin mi, istediklerimi yapıp, harâm ettiklerimden kaçındın mı?) olacaktır.
Allahü teâlâ sana her gün soruyor:
(Başkaları için neye bu kadar uğraşıyorsun? Görmüyor musun ki, tepeden tırnağa kadar benim iyiliklerimle, ihsânlarımla örtülüsün?)
Fakat sen bunu duymuyorsun. Çocuk oyuna dalıp etrafını görmediği gibi, dünyâ zevkleri, nefsin arzûları seni sağır ve kör eylemiş!..”
Peygamber efendimiz de, uzun bir hadis-i şerifin başında;
(Bir insanın rûhu vucûdundan ayrılınca, bir nidâ gelir ki, ey insanoğlu, sen mi dünyâyı terk eyledin, yoksa dünyâ mı seni terk eyledi? Sen mi dünyâyı topladın, yoksa dünyâ mı seni topladı? Sen mi dünyâyı öldürdün, yoksa dünyâ mı seni öldürdü?..) buyurmaktadır.
Netice olarak, Allahü teâlânın bir hadîs-i kudsîde buyurduğu gibi:
(Ölümün geleceğini bildiği hâlde sevinen, hesâba çekileceğini bildiği hâlde mal biriktirme hırsı ile yanıp tutuşan, yalnız başına mezara gireceğini bildiği hâlde gülüp oynayan, dünyanın yok olacağını bildiği hâlde dünyaya sımsıkı sarılan, âhireti bildiği hâlde, dünya ile huzûr bulmaya çalışan kimselere şaşılır!..)
alıntıdır